!! انسان از مرگ تا برزخ !!

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟؟؟

!! انسان از مرگ تا برزخ !!

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟؟؟

مرگ و حضور پیامبر (ص) و حضرت على (ع)

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

 

از جمله کسانى که موقع جان دادن انسان ، به بالین او حاضر مى شوند،

 پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و امیرالمؤ منین علیه السلام و فرزندانشان

 مى باشند.


حاضر شدن ((پیامبر و على )) به بالین محتضر به این جهت است که بر کارهاى او

شهادت دهند و او را به ((فرشته مرگ )) معرفى کنند.

اگر محتضر از اولیاء الله و دوستان و شیعیان امیرالمؤ منین باشد سفارش او را به

((ملک الموت )) مى کنند و مى گویند:

 اى ((گیرنده جان ها)) ملاحظه حال این محتضر را بکن ؛ زیرا او از دوستان و

شیعیان ما مى باشد. ((ملک الموت )) هم ، با کمال مهر و محبت و به آسانى جان او را

 از بدنش بیرون مى آورد. بعد از مرگ در پیشانى آن مؤ من نوشته مى شود این

شخص از دوستان و شیعیان على و اولادش مى باشد.


اما اگر انسان در حال مرگ ، ازم منافقان و دشمنان پیامبر اسلام

و امیرالمؤ منین باشد.

 به ((ملک الموت )) مى گویند: این شخص از دشمنان  خانواده ما بوده و در دنیا

ارتباطى با ما نداشته است . هر جور صلاح مى دانى با او رفتار نما و قبض

روحش کن . ((فرشته مرگ )) هم ، با شدت و سختى جان او را از بدنش به بیرون

مى کشد. بعد از مرگ هم ، در پیشانى او نوشته مى شود. این شخص منافق است یا

کافر. روایاتى در این باره آمده است .


1 - حضرت على علیه السلام فرمود:

هیچ کس نیست که مرگش فرا رسد مگر آن که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و

ائمه معصوم علیهم السلام همگى (با بدن مثالى ) نزد او مجسم و حاضر مى شوند به

طورى که آنان را مى بینند. اگر محتضر از مؤ منان باشد، وقتى ایشان را مى بیند

به آنان علاقه پیدا مى کند و عشق مى ورزد. و اگر از مؤ منان نباشد هنگام مشاهده

 ایشان آنان را دشمن مى دارد و به دیدار آنان علاقه ندارد..


2 - ابى حمزه ثمالى مى گوید:

 به امام باقر علیه السلام عرض کردم : هنگام مرگ ، ((فرشتگان )) با ما چه رفتارى

دارند. فرمود: آیا مى خواهى ترا به چیزى بشارت دهم که خوشحال شوى ؟

گفتم : آرى ، فرمود: هنگامى که روح شخص مؤ من به گلویش رسد،

رسول خدا صلى الله علیه و آله و امیرالمؤ منین علیه السلام نزد او حاضر مى شوند

 و در بالینش قرار مى گیرند.


حضرت رسول صلى الله علیه و آله به او خطاب مى کند و مى فرماید:

 آیا مرا مى شناسى ؟ من رسول خدا هستم . آنچه در پیش رو دارى از آنچه ترک

مى کنى براى تو بهتر است . اى ((روح پاک )) به سوى رضوان و رضایت و

خشنودى خدا خارج شو. امیرالمؤ منین هم همین جملات را مى فرماید.

3 - در حدیث دیگرى آمده است که امام صادق علیه السلام فرمود:

هرگاه دوستى از دوستان ما در سکوت مرگ قرار گرفت .

رسول خدا صلى الله علیه و آله و امیرالمؤ منین علیه السلام و امام حسن و امام

حسین علیهم السلام نزدش حاضر مى شوند به طورى که او ایشان رامى بیند و آن

بزرگواران او را به بهشت و رضوان بشارت مى دهند. و اگر محتضر از دشمنان

ایشان باشد هنگام ملاقات ، از دیدن آنان کراهت دارد و نمى خواهد که با او روبه

رو شوند.


4 - امام صادق علیه السلام فرمود:

 دوستان و طرفداران امیرالمؤ منین علیه السلام

در سه موضع آن حضرت را مى بینند به طورى که از دیدن او شادمان مى شوند.

1 - هنگام جان دادن .

2 - نزد پل صراط یا هنگام عبور از آن .

3 - در کنار حوض کوثر.


5 - امیرالمؤ منین علیه السلام در جواب یکى از شیعیان واقعى و اصحاب باوفایش

به نام ((حارث بن اعور همدانى )) فرمود:

 اى حارث همدانى ! بدان ، هر کس از مؤ منان و منافقان که بمیرد مرا مى بیند.


6 - نیز حضرت رسول صلى الله علیه و آله فرمود: یا على ! دوستان و شیعیان تو

در سه مکان وقتى ترا ببینند خوشحال مى شوند.


1 - هنگامى که روح از بدن آنان خارج مى شود و تو شاهد بر ایشان باشى .


2 - هنگام سؤ ال نکیر و منکر در قبر در حالى که تو آنان را تلقین مى کنى .


3 - هنگامى که وارد بر خدا مى شوند (و در کنار پل صراط) در حالى که تو آنان

را مى شناسى .


سه روایت آخر گویاى این است که فقط امیرالمؤ منین علیه السلام موقع جان دادن

به بالین محتضر حاضر مى شود. ولى از احادیث دیگرى که در ((بحارالانوار)) آمده

است : به دست مى آید که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و بقیه ائمه معصوم و

حتى فاطمه زهرا علیهاالسلام کنار محتضر حاضر مى شوند.


خوشا بحال کسانى که در دنیا اعمال شایسته اى

انجام دادند و به دستورات پیامبر و ائمه معصوم

 علیهم السلام عمل کرده اند و هنگام مرگ ، آن

بزرگواران را در کنار خود مى ببنند و با

خشنودى و خرمى چشم از این جهان فرو مى بندند.


و آنان تا وقتى در دنیا به سر مى برند زبان

حالشان چنین بوده است .


 

اى که گفتى : فمن یمت یرنى
جان فداى کلام شیرینت
کاش روزى هزار مرتبه من
مردمى تا بدیدمى رویت

 

 

 

مرگ و ملک الموت

 
 
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
 
 

از جمله کسانى که موقع مرگ انسان ، ادعاى طلب کارى مى کنند و چیزى را از درخواست

مى نماید ((ملک الموت )) است که او طالب روح و جان شخص محتضر مى باشد.

 قبض روح تمام انسانهاى مؤ من و کافر در دست ((ملک الموت )) و زیر نظر او انجام مى گیرد.


قرآن در این باره مى فرماید:

 ((ملک الموت )) ماءمور قبض روح است ، روح و جان همه شما را مى گیرد و سپس به سوى

پروردگارتان باز مى گرداند

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرموده است :

 تمام بیمارى و دردهایى که به انسان رو مى آورد قاصدان مرگ و فرستادگان او هستند.


هنگامى که عمر انسان به پایان مى رسد و در بستر مرگ قرار مى گیرد

((ملک الموت )) براى قبض روح او حضور پیدا مى کند.

 انسان از دیدن او به وحشت مى آید و آمدن او را بدون مقدمه مى داند.

ولى ((فرشته )) مرگ مى گوید:

 اى بنده خدا! (چرا به فکر نبودى و فراموش کردى

 چه اندازه رسول

بعد از رسول و

 خبر بعد از خبر

 و پیک بعد از پیک

براى تو فرستادیم ؟

 

من آخرین خبرم و بعد از آمدن من دیگر

خبرى نیست .


سپس مى گوید:

 اى بنده خدا! دعوت پروردگارت را خواه از روى میل و رضا و خواه از روى جبر و اکراه اجابت کن .


هنگامى که ((فرشته )) مرگ جان انسان را از کالبدش بیرون مى کشد،

 بازماندگان و بستگان او مشغول گریه و ناله مى شوند.


((ملک الموت )) مى گوید:

 براى چه کسى گریه مى کنید و اشک مى ریزید؟

 براى چه کسى غمگین و محزونید؟

براى چه کسى دست از کار کشیده و بى صبرى مى کنید؟

به خدا سوگند! عمر او به پایان رسیده و در دنیا روزى خود را دریافت کرده بود.

 پروردگارش از او دعوت به عمل آورد و او هم دعوت حق را اجابت کرد. اگر مى خواهید گریه کنید

 بر خویشتن بگریید؛ زیرا من باز به این خانه مى آیم تا هیچ یک از شما را

 باقى نگذارم


لازم نیست ((ملک الموت )) هنگام قبض روح انسان نزد او ظاهر شود،

 بلکه در هر کجاى عالم باشد از همان جا مى تواند محتضر را قبض روح کند.


امام صادق علیه السلام در این باره فرمود:

از ((فرشته مرگ )) پرسیدند:

 چگونه چندین نفر را در یک زمان قبض روح مى کنى در حالى که عده اى در مغرب

 و عده اى در مشرق اند؟

گفت : آنان را به سوى خودم مى خوانم مرا اطاعت مى کنند.


سپس گفت :

همانا همه جهان هستى ، پیش من ، مانند کاسه اى است در برابر یکى از شما که از هر کجاى

 آن بخواهد بخورد مى خورد

و نیز گفت : همه عالم هستى و دنیاى شما نزد من ، مانند درهمى است که در دست شما باشد و هر طور بخواهد آن را مى گرداند.

(من نیز با دنیاى شما چنین مى کنم و همان گونه دنیا و جان انسان ها را در اختیار دارم ).()


در حدیث دیگرى آمده است :

 ((ملک الموت )) به حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم عرض کرد

 من بارها و بارها به هر خانه اى رفت و آمد مى کنم .

هیچ خانه اى در مشرق و مغرب عالم نیست

مگر این که روزى پنج مرتبه هنگام نماز با اهل آن ملاقات مى کنم

و حساب عمر آنان را مى رسم و من به کوچک و بزرگشان از خودشان عالم تر هستم .

(عمر آنان و شماره عدد نفس هاى ایشان را مى دانم و موقعى که آخرین نفس خود را کشیدند

جان آنان را مى گیرم )


درباره حضور یافتن پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم و امیرالمؤ منین علیه السلام و اولاد

طاهرینش بر بالین محتضر، چنین آمده است .


هنگامى که بنده اى از بندگان خالص خدا در بستر مرگ قرار مى گیرد ((ملک الموت )) و یارانش

براى قبض روح او حضور پیدا مى کند. در این موقع مشاهده مى کند که

حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم بر بالین سر او و امیرالمؤ منین در کنار آن حضرت

حسن و حسین در پایین پا، دوستان و شیعیان در اطراف ایشان قرار گرفته اند.


محتضر متوجه آنان مى شود و مى گوید:

 خوش آمدید، چقدر مشتاق دیدار شما بودم و چقدر از آمدن شما خوشحال شدم .

بعد از آن مى گوید:

 یا رسول الله ! ((ملک الموت )) وارد شد. یقین دارم که با من مهربان است

زیرا از دوستان و پیروان تو و برادرت امیر المؤ منین مى باشم .

 حضرت رسول هم گفته او را تصدیق مى کند.


در این هنگام ، آن حضرت متوجه ((ملک الموت )) مى شود

 و مى فرماید:

 اى ((ملک الموت ))! سفارش خداوند درباره مهربانى کردن با دوستان و طرفداران ما را

فراموش نکن .


((ملک الموت )) عرض مى کند:

 یا رسول الله ! به او دستور بده که به سوى بهشت و آنچه خداوند براى او آماده کرده است نظر کند

حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم مى فرماید:

 اى بنده مطیع خدا! نظر به سوى آسمان نما. وقتى نظر مى کند چیزهایى را که خدا براى او

 آماده کرده است مى بیند.


در این هنگام ((ملک الموت )) متوجه آن حضرت مى شود و مى گوید:

چگونه به کسى که این قدر خدا به او لطف دارد مهربان نباشم .

 اگر شما هم سفارش او را نمى کردید باز درباره او لطف داشتم و با وى مهربانى مى کردم .


حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم خطاب به ((ملک الموت )) مى کند و مى فرماید:

 اى ((ملک الموت )) این شخص برادر ما و از دوستان و پیروان ما است .

 او را به تو سپردیم ، مراقب حال او باش و جان او را به آسانى قبض کن .

سپس حضرت با کسانى که در اطراف محتضر بودند به سوى بهشت حرکت مى کند

 و پرده از جلوى چشم او کنار مى رود پیامبر و ائمه را در کاخ ‌هاى بهشت مشاهده مى کند.


در این حال متوجه ((ملک الموت )) مى شود و مى گوید: اى ((ملک الموت ))!

هر چه بیشتر در گرفتن روح من عجله کن ؛

زیرا طاقت دورى محمد و اولیاى خدا را ندارم و هر چه زودتر مرا به ایشان ملحق کن .


((ملک الموت )) همان طور که مو را از میان آرد بیرون مى کشند جان او را به آسانى از بدنش

بیرون مى کشد