!! انسان از مرگ تا برزخ !!

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟؟؟

!! انسان از مرگ تا برزخ !!

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟؟؟

مرگ و فرشتگان رحمت و فرشتگان غضب

 
 
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
 
 

هنگامى که انسان در حالت مرگ قرار مى گیرد،

 اگر از مؤ منان و صالحان و شیعیان باشد ((ملک الموت )) با فرشتگان ((رحمت ))

با زیباترین صورت و خوشحال ترین قیافه با طبق هایى از گل ، بر او وارد مى شوند

و وى را به بهشت بشارت داده و جایگاهش را به او نشان مى دهند.

 آنان مانند خدمت گزاران با ادب ، در مقابل محتضر مجسم مى شوند و اجازه ورود مى خواهند.


قرآن در این باره مى فرماید:

 ((کسانى که ایمان آورده و تقوا اختیار کرده اند، پیوسته در زندگى دنیا و آخرت ایشان را به نعمتهاى بهشت بشارت مى دهند و این بشارت پیروزى و رستگارى بزرگى براى انسان است ))

 


در جاى دیگر مى فرماید:


((کسانى که گفتند: پروردگار ما خداى جهانیان است و روى آن پافشارى کردند. ملائکه بر آنان نازل مى شوند و مى گویند: نترسید و محزون نباشید. بشارت باد شما را به بهشتى که به آن وعده داده شده اید))


در برخى روایت ها درباره بشارت دادن فرشتگان چنین آمده است :

 هنگامى که فرشتگان بر محتضر وارد مى شوند و کنار او قرار مى گیرند. خداوند متعال

پرده را از جلوى چشم او کنار مى زند و جایگاه او را به وى نشان مى دهد.

انسان مى گوید:

 این کاخ ‌ها، باغ ها و درختان از کیست ؟

 فرشتگان مى گویند:

 آنها متعلق به تو است . مى گوید: اگر متعلق به من است ، چرا مرا به آن جا نمى برید؟

 مى گویند: اختیار با تو است . اگر مایل باشى ترا به آنجا مى بریم .


در این هنگام ، طبق هاى گل بهشتى را مقابل بینى او قرار مى دهند. از بوى خوش آنها بسیار

لذت مى برد و حالتى شبیه نعشه و خوابى لذت بخش به او دست مى دهد که در اثر آن ، تمام

دردها و رنج ها و سختى ها از او برطرف مى شود و به دنبال بو کشیدن گل ها روح به آسانى از

بدنش خارج مى شود.

 


قرآن در این باره مى فرماید:

 ((اگر محتضر از نیکان و مقربان درگاه خدا باشد روح و ریحان (آسایش دائمى و گل ها) و نعمت هاى بهشت جاوید براى اوست .))

 

وقتى ((ملک الموت )) با کمال ادب و احترام روح او را مى گیرد، فرشتگان ((رحمت )) آن روح پاک را

از ((ملک الموت )) تحویل مى گیرند و در پارچه هایى از حریر مى پیچانند و به سوى آسمانها

 مى برند. به هر آسمانى که مى رسند فرشتگان آن آسمان ، با احترام تمام او را تشییع مى کنند

 تا بر خداوند عرضه نمایند.


سپس آن را برمى گردانند تا تشییع کنندگان و غسل دهندگان و نمازگذاران خود را ببیند و دفن

 شدن جسد خود را مشاهده کند. بعد از آن ، روح را به آسمان مى برند و در ((اعلا علیین ))

(آن جایى که پرونده و روح نیکان مى باشد) جاى مى دهند.


در حدیث دیگرى از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل شده است :

 هنگامى که خداوند از بنده مؤ من خود راضى شد.

 به ((ملک الموت )) مى فرماید: ((روح فلان بنده مرا پیش من آورید؛ زیرا وى را آزمایش ‍ کردم آن طور که او را مى خواستم یافتم .

((ملک الموت )) با پانصد فرشته که همه آنان لباس هاى سبز پوشیده اند و به دست هر کدام

شاخه هاى گل و زعفران است و نزد او مى آیند و هر کدام او را بشارتى مى دهند غیر از بشارتى

 که دیگران به وى داده اند مى گویند آماده شوید براى خارج کردن روح این بنده مؤ من ))

 

 فرشتگان غضب

 

وقتى عمر کسى به پایان مى رسد، اگر از مشرکان و کافران و معصیت کارانى

 باشد که هنوز توبه نکرده است ((ملک الموت )) به همراه فرشتگان ((غضب ))

 در حالیکه همه آنان لباسهاى سیاه در بدن و وسیله هاى شکنجه در دست دارند.

 با زشت ترین صورت و بداخلاق ترین قیافه بر او نازل مى شوند که محتضر با

مشاهده آنها به وحشت مى افتد و اعضاى او به لرزه مى آید. آنها جایگاه او را در

جهنم به وى نشان داده و به عذاب الهى و داخل شدن در آتش وعده مى دهند و جان

 او را با سخت ترین حالت مانند کندن پوست از بدن و بریدن گوشت آن با قیچى و

مانند به گردش در آوردن میله آسیا در حدقه چشم از بدنش ‍ بیرون مى کشند به

طورى که تمام رگهاى بدن را پاره مى کند.


قرآن در این باره مى فرماید:

اى رسول گرامى ! ((اگر ستمکاران را هنگام سختى جان دادن مشاهده کنى در حالى که فرشتگان ((عذاب )) دستهاى خود را گشوده باشند و گویند: روحهاى خود را بیرون آورید. امروز به واسطه آن حرفهاى خلاف و ناروایى که به خدا نسبت مى دادید و به آیات او کفر مى ورزیدید، به عذاب هاى خوارکننده اى جزا داده مى شوید))


فرشتگان ((غضب )) منتظراند که ((ملک الموت )) روح پلید و سیاه او را از بدنش خارج کند و آنها با خفت و خوارى آن را از ((ملک الموت )) تحویل بگیرند و در عذاب سجین با روح هاى کفار و مشرکان و جنایت کاران همنشین قرار دهند.
آنان وقتى از دنیا رفتند و داخل قبر و عالم برزخ شدند. عذاب موقتى برزخى شان تا روز قیامت شروع مى شود و در قیامت به عذاب دائم دچار خواهند شد.

 

 

 

 

مرگ و حضور پیامبر (ص) و حضرت على (ع)

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

 

از جمله کسانى که موقع جان دادن انسان ، به بالین او حاضر مى شوند،

 پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و امیرالمؤ منین علیه السلام و فرزندانشان

 مى باشند.


حاضر شدن ((پیامبر و على )) به بالین محتضر به این جهت است که بر کارهاى او

شهادت دهند و او را به ((فرشته مرگ )) معرفى کنند.

اگر محتضر از اولیاء الله و دوستان و شیعیان امیرالمؤ منین باشد سفارش او را به

((ملک الموت )) مى کنند و مى گویند:

 اى ((گیرنده جان ها)) ملاحظه حال این محتضر را بکن ؛ زیرا او از دوستان و

شیعیان ما مى باشد. ((ملک الموت )) هم ، با کمال مهر و محبت و به آسانى جان او را

 از بدنش بیرون مى آورد. بعد از مرگ در پیشانى آن مؤ من نوشته مى شود این

شخص از دوستان و شیعیان على و اولادش مى باشد.


اما اگر انسان در حال مرگ ، ازم منافقان و دشمنان پیامبر اسلام

و امیرالمؤ منین باشد.

 به ((ملک الموت )) مى گویند: این شخص از دشمنان  خانواده ما بوده و در دنیا

ارتباطى با ما نداشته است . هر جور صلاح مى دانى با او رفتار نما و قبض

روحش کن . ((فرشته مرگ )) هم ، با شدت و سختى جان او را از بدنش به بیرون

مى کشد. بعد از مرگ هم ، در پیشانى او نوشته مى شود. این شخص منافق است یا

کافر. روایاتى در این باره آمده است .


1 - حضرت على علیه السلام فرمود:

هیچ کس نیست که مرگش فرا رسد مگر آن که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و

ائمه معصوم علیهم السلام همگى (با بدن مثالى ) نزد او مجسم و حاضر مى شوند به

طورى که آنان را مى بینند. اگر محتضر از مؤ منان باشد، وقتى ایشان را مى بیند

به آنان علاقه پیدا مى کند و عشق مى ورزد. و اگر از مؤ منان نباشد هنگام مشاهده

 ایشان آنان را دشمن مى دارد و به دیدار آنان علاقه ندارد..


2 - ابى حمزه ثمالى مى گوید:

 به امام باقر علیه السلام عرض کردم : هنگام مرگ ، ((فرشتگان )) با ما چه رفتارى

دارند. فرمود: آیا مى خواهى ترا به چیزى بشارت دهم که خوشحال شوى ؟

گفتم : آرى ، فرمود: هنگامى که روح شخص مؤ من به گلویش رسد،

رسول خدا صلى الله علیه و آله و امیرالمؤ منین علیه السلام نزد او حاضر مى شوند

 و در بالینش قرار مى گیرند.


حضرت رسول صلى الله علیه و آله به او خطاب مى کند و مى فرماید:

 آیا مرا مى شناسى ؟ من رسول خدا هستم . آنچه در پیش رو دارى از آنچه ترک

مى کنى براى تو بهتر است . اى ((روح پاک )) به سوى رضوان و رضایت و

خشنودى خدا خارج شو. امیرالمؤ منین هم همین جملات را مى فرماید.

3 - در حدیث دیگرى آمده است که امام صادق علیه السلام فرمود:

هرگاه دوستى از دوستان ما در سکوت مرگ قرار گرفت .

رسول خدا صلى الله علیه و آله و امیرالمؤ منین علیه السلام و امام حسن و امام

حسین علیهم السلام نزدش حاضر مى شوند به طورى که او ایشان رامى بیند و آن

بزرگواران او را به بهشت و رضوان بشارت مى دهند. و اگر محتضر از دشمنان

ایشان باشد هنگام ملاقات ، از دیدن آنان کراهت دارد و نمى خواهد که با او روبه

رو شوند.


4 - امام صادق علیه السلام فرمود:

 دوستان و طرفداران امیرالمؤ منین علیه السلام

در سه موضع آن حضرت را مى بینند به طورى که از دیدن او شادمان مى شوند.

1 - هنگام جان دادن .

2 - نزد پل صراط یا هنگام عبور از آن .

3 - در کنار حوض کوثر.


5 - امیرالمؤ منین علیه السلام در جواب یکى از شیعیان واقعى و اصحاب باوفایش

به نام ((حارث بن اعور همدانى )) فرمود:

 اى حارث همدانى ! بدان ، هر کس از مؤ منان و منافقان که بمیرد مرا مى بیند.


6 - نیز حضرت رسول صلى الله علیه و آله فرمود: یا على ! دوستان و شیعیان تو

در سه مکان وقتى ترا ببینند خوشحال مى شوند.


1 - هنگامى که روح از بدن آنان خارج مى شود و تو شاهد بر ایشان باشى .


2 - هنگام سؤ ال نکیر و منکر در قبر در حالى که تو آنان را تلقین مى کنى .


3 - هنگامى که وارد بر خدا مى شوند (و در کنار پل صراط) در حالى که تو آنان

را مى شناسى .


سه روایت آخر گویاى این است که فقط امیرالمؤ منین علیه السلام موقع جان دادن

به بالین محتضر حاضر مى شود. ولى از احادیث دیگرى که در ((بحارالانوار)) آمده

است : به دست مى آید که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و بقیه ائمه معصوم و

حتى فاطمه زهرا علیهاالسلام کنار محتضر حاضر مى شوند.


خوشا بحال کسانى که در دنیا اعمال شایسته اى

انجام دادند و به دستورات پیامبر و ائمه معصوم

 علیهم السلام عمل کرده اند و هنگام مرگ ، آن

بزرگواران را در کنار خود مى ببنند و با

خشنودى و خرمى چشم از این جهان فرو مى بندند.


و آنان تا وقتى در دنیا به سر مى برند زبان

حالشان چنین بوده است .


 

اى که گفتى : فمن یمت یرنى
جان فداى کلام شیرینت
کاش روزى هزار مرتبه من
مردمى تا بدیدمى رویت