01نماز جلوگیری میکند از فحشاو منکر
02نماز بهترین قرب الهی است
03نماز حصاری در مقابل مکر شیطان است
04نماز بهترین اعمال بعد از شناخت خداست
05نماز بهتر از بیت حج است
06نماز رضایت پروردگاراست
07نماز چراغ قلب مومن است
08نماز نزول رحمت است
09نماز روزی را زیاد میکند
10.نماز مهریه حورالعین است
11.نماز در محشر تاج سر است
12.نماز توشه ی مومن برای آخرت است
13.نماز دور میکند از آتش
14.نماز آرامش برای بدن است
15.نماز معراج مومن است
16. نماز ستون دین است
17. نماز کلید بهشت است
18. نماز بهترین اعمال بسوی خداست
19.نماز سیره ی انبیا است
20.نماز دعا را مستجاب میکند
21.نماز نوری در صورت نماز گزار است
22.نماز سلاح است در مقابل دشمن
23.نماز جواز عبور از پل صراط است
24.نماز در قبر چراغ است
25.نماز تکیه گاهی در قبر است
26.نماز جواب بر نیکرو منکر است
27.نماز اولین سوال قیامت است
28.نماز مایه تقرب هر متقی است
29.نماز نور مومن است
30.نماز بهایی برای بهشت است
31.نماز نور چشم من است
32. نماز گزار محبوب ملاءکه است
33. نماز مناجات با پروردگار است
34.نماز برکت است بر مال
35.نماز از کفاره گناهان است
36. نماز نور وسایه ای در محشر است
37. نماز نجات میدهد بدن را از آتش
38.نماز شفاعت میدهد بین او وملک الموت
39. نماز گزار اعمالش قبول میشود
40. نماز کفاره آنچه قبول نشده است
|
|
| هر انسانى مایل است بداند عالم ((برزخ )) کجا است ؟ ((برزخى )) که این همه صحبت از آن مى شود، ((برزخى )) که این همه آیات و روایات درباره آن نازل و وارد شده ، ((برزخى )) که عده اى عاشق آن و عده اى از آن گریزانند و ((برزخى )) که تمام انسان ها بعد از پایان عمر به آن منتقل مى شوند کجا واقع شده است ؟ آیا در همین دنیا است یا در عالم دیگر؟ عقل ما نمى تواند که حقیقت آن را درک کند؛ چرا که عقل ما ناقص است و خود ما هم نرفته ایم تا با چشم دیده باشیم . کسانى هم که رفته اند یا مى روند، به ما خبرى نمى دهند؟ تنها چیزى که درباره برزخ مى دانیم تشبیهاتى است که در روایات وجود دارد: از قبیل این که تمام از زمین و آسمانها و کهکشان نسبت به عالم ((برزخ )) مانند حلقه اى در بیابان است ! یا این که انسان تا زمانى در دنیاست مانند کرم در سیب مى باشد که از اطراف خود خبر ندارد، یا طفلى که در شکم مادر است و از عالم دنیا اطلاعى ندارد. وقتى متولد شد و پا به دنیا گذاشت وسعت آن را مى داند، و به نعمت هاى آن پى مى برد. انسان هم ، تا زمانى که در عالم دنیا باشد وضع عالم ((برزخ )) را نمى داند و از آن اطلاع ندارد. فکر مى کند دنیا بهترین و بزرگ ترین عالم است . مانند طفلى که در رحم مادر است و آن را بزرگ ترین عالم مى پندارد. اما وقتى انسان از دنیا رفت و به عالم ((برزخ )) وارد شد. متوجه مى شود که عالم دنیا از شکم مادر هم براى او تنگ تر بوده است ؟ در آن جا دیگر محدودیت غذایى و مکانى و زمانى ندارد؛ زیرا این محدودیتها در عالم ماده است و ((برزخ )) از جنس عالم ماده نیست . همین طور که عالم دنیا به رحم مادر محیط است و رحم مادر نسبت به دنیا ذره اى بیش نیست . عالم ((برزخ )) هم به دنیا محیط است و در مقابل آن ، ذره اى بیش نخواهد بود. اطلاعاتى که انسان در دنیا دارد در مقابل اطلاعاتى که در عالم ((برزخ )) به دست مى آورد اندکى بیش نخواهد بود، چیزهایى که خداوند به انسان عنایت مى کند قابل قیاس با دنیا نیست . قرآن مى فرماید: فلا تعلم نفس ما اخفى لهم من قرة اعین جزاء بما کانوا یکسبون ((هیچ کس نمى داند که چه پاداشهاى مهمى که مایه روشنى چشمها مى گردد براى آنها نهفته شده است .)) پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله مى گوید: خداوند مى فرماید: ((من براى بندگان صالحم نعمت هایى فراهم کرده ام که هیچ چشمى ندیده و هیچ گوشى نشنیده و بر فکر کسى نگذشته است )).(123)
|